Autor postu @astronautyka.org - 02-05-22
W dzisiejszych czasach trudno sobie wyobrazić, że nasza planeta leżała kiedyś pośrodku niczego. Nie miała atmosfery, oceanów i tylko garstkę lądów. Życie na Ziemi było zjawiskiem odosobnionym i naukowcy wierzyli, że tak pozostanie, dopóki pewne wydarzenie tego nie zmieniło - jeden z najsilniejszych rozbłysków słonecznych, jakie kiedykolwiek zarejestrowano. W lutym 1972 r. w Ziemię uderzyła intensywna fala energii zwana rozbłyskiem słonecznym. Intensywny wybuch energii wystrzelił ze Słońca z prędkością bliską 2 milionów mil na godzinę (3x szybciej niż cokolwiek, co stworzył człowiek). Spowodowało to powstanie w przestrzeni kosmicznej ogromnych pęcherzyków plazmy, które z siłą eksplozji oddalały się od swojego źródła.
Te bańki plazmy zawierały naładowane cząstki znane jako energetyczne protony i elektrony. Po dotarciu do atmosfery Ziemi cząstki te zderzyły się z cząsteczkami tlenu, tworząc niewielką ilość niezwykle silnego promieniowania rentgenowskiego i gamma. Promieniowanie to było wystarczająco silne, aby zniszczyć orbitujące nad nami satelity. Było wystarczająco silne, aby przebić szyby samochodów, aparaty fotograficzne i hełmy żołnierzy, którzy znaleźli się w tym czasie na jego bezpośredniej drodze. I wreszcie były na tyle silne, że mogły powodować długotrwałe skutki w urządzeniach elektronicznych, takich jak telewizory i komputery - coś, czego ludzie nie mieli wtedy w domach, a co mamy teraz dzięki nowoczesnej technologii.
Fale elektromagnetyczne, które emituje Słońce, sprawiają, że świat się kręci. Jednak nie wszystkie te fale są sobie równe, a niektóre z nich mogą siać spustoszenie na naszej planecie. Kiedy dochodzi do rozbłysków słonecznych, wysyłają one w kierunku Ziemi intensywne impulsy energii elektromagnetycznej. Ma to wpływ na nasze satelity, komunikację radiową, a nawet sieci energetyczne. Rozbłyski te mogą być niebezpieczne i szkodliwe dla satelitów, uszkadzając je lub niszcząc całkowicie, jeśli znajdą się zbyt blisko. Burze słoneczne mogą również powodować awarie sieci energetycznych na Ziemi. Oznacza to, że w środku gorącego lata nagle nie ma prądu, który mógłby podtrzymać pracę klimatyzatora lub wentylatorów.
Rozbłyski słoneczne mogą mieć również wpływ na naszą elektronikę, co może spowodować, że Twoje gadżety przestaną działać. Na przykład telewizor może wyświetlać dziwne kolory, a nawet "usmażyć się" i stać się bezużyteczny. Jest to kolejny powód, dla którego warto obserwować Słońce, ponieważ burze słoneczne są niebezpieczne - pewnego dnia mogą w nas uderzyć i spustoszyć naszą elektronikę.
Jeśli zastanawiasz się, co wyróżniło tę burzę słoneczną spośród wszystkich innych, to fakt, że była ona jedną z najsilniejszych w historii. Słońce nieustannie wysyła nam fale radiowe w postaci promieniowania elektromagnetycznego (lub "elektromagnetycznego"). W każdej sekundzie około 4,3 miliarda ton plazmy słonecznej jest wystrzeliwane z jego powierzchni w postaci fal elektromagnetycznych. To właśnie ten ciągły przepływ energii ze Słońca pozwala nam odbierać sygnały radiowe z Ziemi i komunikować się z nią. Jednak potężne rozbłyski słoneczne wystrzeliwują fale elektromagnetyczne niczym rakiety. Burza słoneczna w lutym 1972 r. była tak silna, że prawie doprowadziła do wyłączenia systemów elektronicznych na Ziemi, co zakłóciłoby działanie satelitów. Gdyby zdarzenie to miało miejsce w czasach współczesnych, zniszczyłoby nie tylko satelity.
Większość z nas jest przyzwyczajona do tego, że Słońce staje w płomieniach co kilkaset lat. Ale nieczęsto zdarza się, że Słońce staje się jeszcze bardziej aktywne niż wtedy. Superflara" to jeszcze bardziej intensywny wybuch energii na Słońcu - masywny rozbłysk, który jest znacznie bardziej energetyczny niż zwykły rozbłysk. Uważa się, że superflary zdarzają się co kilkaset lat. Ale co się stanie, jeśli będziemy mieli szczęście i trafi nas jeden z nich, znacznie potężniejszy od poprzedniego? Możliwe, że masywna superflara mógłby zniszczyć życie na naszej planecie. Kosmiczne wydarzenia, które doprowadziły do powstania pierwszej "proto-komórki" (prekursora życia), mogły zostać zapoczątkowane przez superlaser. Promieniowanie z takiego zdarzenia mogło być wystarczająco silne, aby zapoczątkować tworzenie się prostych cząsteczek, takich jak CO2, H2O i CH3OH - elementów składowych życia, jakie znamy. Są to jednak tylko spekulacje, ponieważ nie mamy możliwości sprawdzenia, co by się stało, gdybyśmy zostali trafieni przez superflaster w czasach pierwszego rozbłysku słonecznego. Następnym razem, gdy Słońce będzie miało kłopoty, dowiemy się, czy mieliśmy szczęście i uniknęliśmy kuli, czy nie.
Uważa się, że fale elektromagnetyczne, które uderzyły w Ziemię podczas burzy słonecznej w 1972 roku, miały pewne długoterminowe skutki dla naszej planety. Chociaż nie spowodowały one poważnych uszkodzeń elektroniki, spowodowały zauważalne zmiany w ziemskiej atmosferze. Uważa się, że było to spowodowane powstaniem sztucznych chmur w górnych warstwach atmosfery, ponieważ naładowane cząstki zderzały się z cząsteczkami tlenu. Spowodowało to utworzenie kilku sztucznych chmur w dolnej części atmosfery, co spowodowało pewne zmiany w pogodzie. Jednak najbardziej znaczącym efektem była zmiana ilości promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni Ziemi. Chociaż ilość promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni Ziemi stale się zmienia, wydaje się, że znaczny rozbłysk słoneczny zwiększył tę zmianę, wypychając część naładowanych cząstek dalej od Ziemi. Gdyby to się powtórzyło, mogłoby to doprowadzić do znacznego spadku temperatury, powodując susze i zmieniając klimat. Możliwe, że w przyszłości Słońce stanie się jeszcze bardziej aktywne - co może oznaczać więcej rozbłysków słonecznych.
Słońce jest najpotężniejszą naturalną siłą w naszym Układzie Słonecznym i ma znaczący wpływ na klimat Ziemi. Określa, ile energii słonecznej dociera do planety i ma bezpośredni wpływ na wiatry, prądy oceaniczne i wzorce pogodowe, których doświadczamy na co dzień. Oprócz tego słońce wpływa również pośrednio na nasz klimat, wpływając na ilość dwutlenku węgla uwalnianego do atmosfery w wyniku fotosyntezy.
